ساحل آرزوهایی که حسرت می شوند

مساله پناهندگی در سرتاسر دنیا همه گیر شده است در سال گذشته میلادی حدود 43 میلیون نفر مجبور به ترک وطن به دلایل سیاسی ، جنگ و باورهای مذهبی خود شده اند. مفهوم پناهندگی برای کشوهای پناهنده پذیر در حد یک حرف باقی مانده و هیچ وقت معنای درستی از آن نمی توانند درک کنند و این باعث می شود که هرروزه قوانین مهاجرپذیری خود را سخت تر کنند. آنها با کسانیکه به طور غیرقانونی پا در خاک کشورشان می گذارند رفتاری غیر انسانی از خود نشان میدهند..اتحادیه اروپا هر ساله با نام های گوناگون دست به آزار و اذیت پناهجویان میزند . سوئد در سال 2013 طرحی به نام (Reva ) برای دستگیری و اخراج پناهجویان داشت و به تازگی اتحادیه اروپا عملیاتی به نام " مبارزه با قاچاق سازمان یافته انسان " (mos ) را شروع کرده است . افشای این عملیات که قرار بود بدون اطلاع عمومی انجام شود ، واکنش های اعتراضی زیادی به همراه آورد. آنها می خواهند به این وسیله قاچاقچیان انسان را شناسایی نمایند واطلاعاتی در رابطه با شبکه های قاچاق انسان به دست آورند. این عملیات مشترک پلیس، به مدت دوهفته در کل اتحادیه اروپا به اجرا درآمد.اینها کشورهایی هستند که دم از دموکراسی و دفاع از حقوق انسانها می زنند.البته اگر فقط انگیزه مقابله با قاچاقچیان انسان باشد موضوع قابل قدردانی می باشد ولی باید کمی فکر کرد که چرا انسانهایی هستند که خودر را دست چنین افرادی می دهند. از طرفی پیام دولتمردان کشور مهاجر پذیر استرالیا خطاب به متقاضیان پناهندگی در سال گذشته بسیار تند بود و به آنها گفته شد که :" استرالیا وطن شما نخواهد شد." و این را به هفده زبان دنیا بر روی وب سایت دولتی این کشور منتشر کرد . این ادعا برای کشوری که 80 درصد جمعیت خود را با مهاجران و پناهنده ها تکمیل می کند کمی تامل برنگیز است. مدتهاست که هراز گاهی خبرهایی تکان دهنده ،از وضعیت پناهجویانی می شنویم که در فرار خود از خطرهایی که در کشورشان آنها را تهدید می کنند و یا برای رسیدن به زندگی بهتر با رویای استرالیا از کشور خود خارج می شوند. آنها به قصد رسیدن به جرعه ای آزادی و رفاه ، خود را به قاچاقچیانی می سپارند که هیچ تعهد و تضمینی در کار خود ندارند و در بسیار ی موارد باعث مرگ های دست جمعی پناهندگان نیز می گردند. آنها به پناهجویان وعده می دهند که از طریق یک کشور سوم (اندونزی یکی از آن هاست ) آنها را به جزیره کریسمس که متعلق به استرالیا می باشد می رسانند و در ازای دریافت پولی هنگفت و ماهها معطلی در آن کشور بالاخره سوار بر قایق های چوبی در اقیانوس رها می شوند و یا قایق آنها غرق می شود. دادستان اندونزی پس از بازداشت و زندانی کردن قاچاقچیان انسانی که باعث مرگ صد ها ایرانی ، افغانی و...گردیده بود اعلام کرد که حداقل ده سال زندان برای آنان در نظر گرفته خواهد شد. وعده ی دیگر قاچاقچیان برای متقاضیان استرالیا نیوزیلند می باشد . ولی خوب است بدانید تا به حال هیچ قایقی به نیوزیلند نرسیده است و اینکه دولت استرالیا از مواضع خود هم عقب نشینی نخواهد کرد. آنها بر خود می بالند که دولت شدیدترین اقدامات همه دوران را برای حفاظت از مرزهای این کشور به عمل آورده است .آنها به صراحت گفته اند :" این قاعده در مورد همه صدق می کند ، کودکان ، خانواده ها ، افراد تحصیل کرده . قبل از اینکه پول و عمر خود را هدر دهید ، دوباره فکر کنید . قاچاقچیان دروغ می گویند. " دولتمردان استرالیا حتی کسانی را که با تما م مشکلات ،موفق ورود به استرالیا شوند را در بازداشتگاه هایی ، خارج از خاک این کشور نگه میدارند. این بازداشتگاه ها بسیار فاجعه آمیز توصیف شده اند .به طوریکه تعدادی از شهروندان استرالیایی خود وب سایتی به نام ( ما متاسفیم ، پناهجویان ) درست کرده اند و در آن از سیاست های دولتشان عذر خواهی نموده اند. اما چرا ما به اینجا رسیده ایم ؟ چرا شهروندان ایرانی در زمره بیشترین درخواست کنندگان پناهندگی در جهان هستند؟ میل به پناهجویی ایرانیان به اندازه سن جمهوری اسلامی است که سیاست های دولت در زمینه های سیاسی و مذهبی ، باعث ترک وطن برای بسیاری از ایرانیان شد .در میان قایق های واژگون شده همیشه تعدادی ایرانی وجود داشته است. ایرانیانی که اگر همه چیز برایش همانگونه پیش می رفت خود پذیرای پناهنده های دنیا بودند. ایرانیانی که زمانی بادبانهایشان بالا بود ، اینک پناهجویانی هستند با کاردهای به استخوان رسیده که منتهی می شود به یک امید ، شانس ، و یک استثنا برای غرق نشدن. برای هیچ کدام از آنها ساحل دور نبود. ساحل هایی که برایشان مراسم های یادبود گرفتند ، همان ساحل آرزوهایی که حسرت شد. آنها به عشق آزادی بر قایق های چوبی نشستند . چه فرقی می کند؟ اینجا هم آبهای آزاد است..