رساله زیبای رومیان وتامل در باب 6

تهیه شده توسط عنایت شهسواری

                                                         

رومیان باب 6 ایات 1 و 2

پس چه میگوییم ؟ ایا به گناه کردن ادامه دهیم تا فیض افزون شود ؟ هرگز ! ما که نسبت به گناه مردیم چگونه میتوانیم در آن زیست کنیم
چنین تعلیمی از طرف پولس باعث شد که گروهی با آن مخالفت کنند و آن را متهم کنند که زندگی گناه آلود را تشویق می کند و پولس در جواب مخالفان فرضی خود در این رساله پاسخ میدهد. در این رساله پولس دو مقصود را دنبال میکند .اول پذیرش انجیلی را که معرفی میکند که در آغاز آن در خصوصش صحبت میکند که منجر به یک زندگی بی بند و بار نمیشود و هدف دوم خوانندگانش را تشویق میکند تا خود را  به دستان خداوند بسپارند و در راستای این دو بخش از ایات 1 تا 14 میگوید که مسیحییان نمیتوانند در گناه زندگی کنند چون که با مسیح در گناه مرده اند و در مسیح برای خداوند زنده هستند و بعد در ایات 15 تا 23 میگوید که انها از اسارت گناه آزاد شده اند مفهوم تعمید در ذهن پولس در این ایات قابل فهم است .در باب 6 ایات 1 و 2 پولس نبی پاسخ قاطعی میدهد و این اتهام را رد میکند و میگوید ما نسبت به گناه مرده ایم چگونه میتوانیم در گناه زیست کنیم و ادامه زندگی گناه آلود امکان ندارد .آیا این بدان معناست که ایمانداران در مسیح دیگر گناه نمیکنند؟صحبت او این است که ما دیگر شهروندان سرزمین گناه نیستیم و دیگر بر اساس قوانین این سرزمین رفتار نمیکنیم و ازان سرزمین نیستیم و مهاجرت کرده ایم قوانین گناه آلود دیگر نمیتوانند زندگی ما را جهت دهند ما الان در سرزمین فیض هستیم تحت حاکمییت گناه نیستسم هرچند هنوز تمام طبیعت و فرهنگ این سرزمین را نگرفته ایم اما رسما شهروند این سرزمین هستیم و مزایا و قوانین سرزمین فیض به ما تعلق دارد. گاهی اوقات به زبان سرزمین کهن خودمان صحبت میکنیم گناه میکنیم اما زبان رسمی این سرزمین تقدس به زودی تمامی وجود ما خواهد شد. پولس رسول حقایق الاهیاتی را مطرح میکند و داستان پر جلال خداوند را بیان میکند و اصول مهم ایمان مسیحی را به شکل قابل فهمی بیان میکند و فیض مجسم خداوند و تسلط و اقتدار آن بر گناه و موت را به زیبایی تمام به خوانندگانش انتقال میدهد.این رزم نامه الاهیاتی در باب 6 میگوید:مسیحییان در مسیح تعمید یافته اند و مرگ وگناه بر آنان حکمرانی نمیکند و پادشاه بی شفقت گناه و موت سقوط کرده و بعد مخاطبانش را تشویق میکند خود را تسلیم خداوند کنند و  خادمان در فیض باشند تا برده گان گناه .
ادامه دارد

تهیه شده توسط عنایت شهسواری
برگرفته ازمقالات ادوین کشیش آبنوس

مقایسه شریعت و کار نجات بخش عیسی مسیح از نگاه پولس در رساله زیبای رومیان

                                                   

                                                                      

در رساله رومیان باب 5 ایات 20 و 21: اما شریعت به میان آمد تا خطا زیاده شود و لاکن جای که گناه زیاده گشت فیض بینهایت افزونتر گردید چنانکه که گناه در موت سلطتنت کرد همچنین فیض نیز سلطتنت نماید به عدالت برای حیات جاودانی به وساطت خداوند ما عیسی مسیح

نتیجه عمل آدم ومسیح :نتیجه اطاعت مسیح چه زندگی مطیعانه وی چه اطاعت پسر خداوند از خدای پدر افظل تر از آنچه آدم انجام داده بود میباشد.در این ایه پولس اشاره به آمدن شریعت میکند که شریعت آمد تا نافرمانی افزون گردد و شریعت نتیجه مثبتی در بر نداشت و قابلییت نجات انسان را نداشت.و نگاه پولس به معنی اینکه شریعت باعث شد گناه رنگین تر جلوه کند و آن را قابل روییت تر ساخت با این پیش فرض که شریعت پاسخ مشکل بشرییت نبود و نه تنها مشکلی را حل نکردبلکه وضعییت را بد تر کرد و این بدان معنی نیست که شریعت بد است بلکه شریعت مقدس است و انعکاس ذات خداست و بحثی در این خصوص نیست.اما شریعت پاسخ مشکل نبود و نتوانست انسان را از این وضعییت وخیم نجات بخشد.در این آیه که میفرمایید جای که گناه زیاد شد فیض بینهاییت افزون تر گردید وافزونی گناه را به آمدن شریعت نسبت میدهد و مشخصا به شریعت یهود و قوم اسراییل اشاره میکند.پولس در تلاش است تاثیر فیض را به خوانندگان خودش نشان دهد و بخش مثبت این ایه را نشان دهد اما در پس زمینه آن موت و گناه را در شریعت عنوان میکند تا فیض را پر رنگ تر به مخاطبانش انتقال دهد. هر چقدر شریعت انسان را مسئول نگاه داشت اما انسان با شکستن قوانین شریعت به قعر چاه نابودی سقوط کرد ولی پولس میگوید چاه آنقدر عمیق نبود که فیض خداوند به آن نرسد. و ضعیتی که پولس از انسان ترسیم میکند بسیار ترسناک و اسفبار است اما در این تاریکی و ناتوانی انسان خداوند از طریق مسیح قدرتش را آشکار میکند فیضی که قدرتش بیشتر و تواناتر از این گناه است تا انسان را از این چاه هلاکت نجات بخشد و دوباره انسان را بازیافت کند.از فیض صحبت میکند یعنی که انسان شایسته دریافت این بخشش نبود و نمیتوانست این حیات را مطالبه کند و یا از خداوند انتظار داشته باشد که او را نجات بخشد بلکه خداوند چیزی به ما بخشیده که ما لایقش نبودیم.

گناه در مرگ حکمرانی کرد تا فیض در پارسایی حکم راند به واسطه خداوند ما عیسی مسیح . کار فداکارانه عیسی مسیح کفاره گناهان بشر شد و تنها از این طریق انسان میتواند نجات پیدا کند و از طرق دیگر انسان گناهکار نجات پیدا نمیکند نه از طریق اسلام یا ادیان دیگر نه از طریق زندگی با ارزش های والای انسانی.بنابراین فیض عیسی مسیح است نه فیض عام الاهی این فیض یک مجرا دارد نه مریم مقدس نه کسان دیگر فقط منحصرا کار عیسی مسیح است و عدالت خداوند که اشاره به پارسایی یا نیکی مطلق که به انسان گناهکار بخشیده میشود.پولس میگوید از حکمرانی مرگ و گناه به حکمرانی فیض و حیات و این انتقال از طریق یک شخص و تنها یک شخص و آن عیسی مسیح است که به کمال میرسد.و در این ایه به اوج مقایسه کار ادم و مسیح میرسد

   

چرخ خواهی صحبت عیسی گُزین     ورنه قصد گُنبد خضرا مکن

تهیه شده توسط :عنایت اله شهسواری

تامل در باب ایمان مسیحی و والاهییات مسیحی

تهیه شده توسط عنایت شهسواری

                                                                       

تعهد ما یافتن راستی است واگر در این مسیر طرز تفکر و چشم اندازی با این راستی همخوانی نداشته باشد آماده ایم که آن را به چالش بکشیم. ما در ایمان مسیحی از پرسیدن ابایی نداریم بنا بر این پرسشهای خود را مطرح میکنیم.به کتاب مقدس رجوع میکنیم تا به راستی متمسک باشیم تلاش نداریم یک چشم انداز خاص الاهییاتی خاصی را تبلیغ کنیم و همچنین سنت خداشناسی خاصی را بکوبیم .هدف یافتن راستی است و پاسبانی و پشتیبانی کردن از آن است.

دوم تیماتائوس: تمامی کتب الهام خداوند است.
با اینکه منظور پولس در این ایه عهد قدیم است و این پیش فرض که ما معتقدیم که تمام کتب عهد جدید و قدیم الهام خداوند است.
واژه یونانی الهام خداوند به معنی نفس خداوند میباشد.نئانستوس تئا به معنی خدا و نستوس به معنی نفس یا بازدم میباشد.وقتی که صحبت از الهام خداوند میکنیم باید بدانیم که در واقع به  این معناست که کتاب مقدس محصولی الاهی است  و این کتب از خداوند صادر شده . سوال اینکه چطور این کتاب از خداوند صادر شده و چطور این حقیقت قدسی بر انسان   آشکار شده و چطور به ما رسیده مفهوم اصلی این ایه دوم تیماتائوس نیست.کلیسا در اعتراف اینکه کتاب مقدس محصول خداوند است متفق القول هستن اما اختلاف نظر زمانی نمایان میشه که تعاریف گوناگونی از این عبارت عرضه میشه .
همه ما خواسته یا ناخواسته آگاهانه یا نا آگاهانه تعریفی از الهامی بودن در ذهن خودمان داریم گاهی وقتها ما فکر میکنیم .که این پیش فرض های ما آیه نازله هست و تغییری در آن نخواهد بود و وقتی وارد مناظرات میشیم شخص یا اشخاصی پیشفرض های ما را زیر سوال میبرد انموقع هست که میفهمیم چقدر چشم انداز ما متزلل بوده ..اگر گزینه الهامی بودن کلام را مطرح میکنیم این پرسش مطرح میشود که این گستره الهامی بودن تا چه اندازه هست و ایا کتاب مقدس در این خصوص تعریفی دارد و ایا تمامی بخش کتاب مقدس الهامی است و سوالات متفاوت دیگر.فقط اعلان یک باور به عنوان یک اعتقاد این پرسشها رو پاسخ نمیدهد.
الاهیات دانان تعاریف متفاوتی دارند گروهی به الهام دیکته ای معتقد هستند مثل یکتا پرستان و بصورت خاص مسلمانان.در این چشم انداز و طبق این بینش الاهیاتی هرانچه را که شخص دریافت کننده میخواهد نبی یا نویسنده خداوند بدون آنکه شخصییت نویسنده یا در یافت کننده را در نظر بگیرد و یا هر چیزی که آن شخص را منحصر به فرد و ویژه میانگارد را نادیده میگیرد و این حقایق قدسی را به انسان دیکته میکند.و آنها در مقام یک منشی هر آنچه را از خدا میگیرند به پیروان خود دیکته میکنند.الاهییات اسلام این شکل از باور را به پیروانش تعلیم میدهد.
الهام پویا و یا چشم انداز ایمان مسیحی تعادلی را در مورد آموزه الهام ایجاد کرده که آن را با تعالیم کلیسا همسو میکند.جوهر و ماهییت این دیدگاه مثل خیلی از آموزه های مسیحی به ظاهر در تضاد هست البته به ظاهر در تضاد که اشاره به پارودکس یعنی در ظاهر ونمای بیرونی دو گذاره با هم در تضاد و ناهماهنگی هستند ولی در باطن و جوهر دارای نظم و هماهنگی هستند و همدیگر را کامل میکنند .مثل زمانی که آسمان و زمین عالم جسمانی و و روحانی ازلی و فانی به هم متصل میشوند و محصول آن تثنوییتی هست که به ظاهر با هم در تضادند..و همچنین تثلیث در بسیط بودن و کثوت اشخاص خداوند صحبت میکند.خداوند در ذات خودش بسیط و واحد هست اما در اشخاص کثیر.به عیسی مسیح نگاه کنید خدای کامل و انسان کامل .به خلقت جدیدی که آسمان و زمین به هم خواهد پیوست و در نهاییت آسمان و زمین با هم یک خواهند شد مادی و غیر مادی دنیای ماورائ الطبیعه با هم یک خواهند شد. چنین پیوند و تلفیقی از شگفتی و زیبایی ایمان مسیحی هست که گاهی اوقات باعث تنش و شویش بسیاری میشود.که عده ای فکر میکنند حقایق و گذاره های هستند که در مقابل هم می ایستند و یکی دیگری را نقض میکند اما در حقیقت اینها در تضاد با هم نیستند.در این بینش و الاهیات مسیحی خداوند به گونه ای از انسان برای نگاشتن کلامش استفاده میکند که شخصییت و ذات و آزادی انسان هیچوقت مخدوش نمیشود تحصیلات علم قابلییت و فرهنگ و سیرت نویسنده و یا دریافت کننده در جای خودش هست و روح خداوند نیز در کار است بدون اینکه یکی دیگری را محو کند و با هماهنگی کامل در روح کلام خدا به ثبت میرسد..با توجه به بخش های مختلف کتاب مقدس هر نویسنده اثر انگشت خود را به جای میگذارداما در عین حال خداوند در حاکمییت و اقتدار خودش در الهام راستی کلام خودش را بدون اینکه انسان را محو کند و نقش آن را پایین بیاورد جلال خودش را آشکار میکند

ادامه دارد

تهیه کننده عنایت اله شهسواری
برگرفته از مقالات کشیش ادوین آبنوس